ფიქრები საქართველოს ეროვნულ-გამათავისუფლებელ მოძრაობაზე (შესასწორებელია)

სანამ საქართველოში ბოლომდე არ გაშიშვლდება ტყუილი და ბოროტება საკუთარ ძალებს არ ამოწურავს, მანამდე გაგრძელდება 1991-1992 წლების არაკანონიერი და დანაშაულებრივი პუტჩით დაწყებული დაღმასვლის მტკივნეული პროცესი; არ ვგულისხმობ ოდენ რენეგატების შემთხვევას, არამედ თვითონ ქართველი ერის კათარზისის მომენტის აუცილებლობასა და გაცნობიერებული სახით ქრისტიანობაში დაბრუნებას. ხოლო როდესაც ეს სახელმწიფოებრივი და ეროვნული კრიზისი თავის პიკს მიაღწევს, მაშინ მომწიფდება დრო მართლმსაჯულების აღსასრულებლად. და ქართველი ერის ეს გამარჯვება თვითონ წმინდა სამების გამარჯვება იქნება.

ერის თვითდამკვიდრება და არსებობა სიყვარულის საწყისებზე

ნიცშეს მიერ საფრანგეთის მოდელის kulturmacht-ის (გამაკულტურებელი ძალის) კონცეფცია, რომელიც მან მკვეთრად დაუპირისპირა მეორე რაიხის მიერ გერმანული ცივილიზაციის გავრცელების ძალადობაზე დაფუძნებულ პოლიტიკას, კიდევ უფრო გაკეთილშობილებულ იქნა სიმონე ვაილის მიერ: სიყვარული ეომება ომს, ანუ ძალადობას.

სახეზეა ერის თვითდამკვიდრება და არსებობა სიყვარულის საწყისებზე-იგივე ერის სიყვარულის ერთ დიდ ოჯახად გარდაქმნა, რომელიც ქმნის და შინაგანად ანათლებს მას (ერს), სიძულვილი კი აბრმავებს და შობს ბრბოს. ერი და ბრბო ერთმანეთისაგან რადიკალურად განსხვავებულ ადამიანთა ერთობაა.