რეგრესი

საბაზრო ურთიერთობათა მენტალიტეტზე დაფუძნებულ საზოგადოებაში სულიერი ცოდნა ფუფუნება ხდება, რის გამოც საბოლოოდ, საქმე იქამდე მიდის, რომ განათლების დაფინანსება დღითი დღე უფრო მცირდება. ასეთ შემთხვევაში უვიცობა ხდება ნორმა, ანუ საბაზრო ურთიერთობათა სისტემაში მონაწილეობის მიღება და საამისოდ საჭირო ცოდნით შემოსაზღვრა უფრო მაღალი პრიორიტეტია, ვიდრე სულიერი სიჯანსაღე, რომლისგანაც გამომდინარეობს კიდეც ადამიანის ბედნიერება და არა პირიქით. მსგავს საზოგადოებაში ყველაზე პატივცემულნი აღმზრდელები კი არ არიან, არამედ გამზრდელნი. უკეთილშობილესი პროფესიის-აღმზრდელის ნაცვლად სახეზე გვაქვს ეკონომისტების, მენეჯერთა, მეურნეთა, გამომკვებავთა უპირატესობა.